κίρναμι

κίρναμι (κίρνᾰμεν; κιρνᾰμεν: med. & pass. κίρνᾰται; κιρνᾰμένα: pf. κέκρᾶται; κεκρᾶμένον m., n. acc., -ᾶμέν（α) n. acc. codd.)

1 blend of liquids.

a deriving from the metaphor of a mixing-bowl of song, presented by the poet to the victor. ἐγὼ τόδε τοι πέμπω μεμιγμένον μέλι λευκῷ σὺν γάλακτι, κιρναμένα δ' ἔερσ ἀμφέπει πόμ ἀοίδιμον i. e. foam from blending N. 3.78 μὴ φθόνει κόμπον τὸν ἐοικότ' ἀοιδᾷ κιρνάμεν ἀντὶ πόνων (Tric.: κιρνάμεναι codd.) I. 5.25

θάλλοντος ἀνδρῶν ὡς ὅτε συμποσίου δεύτερον κρατῆρα Μοισαίων μελέων κίρναμεν Λάμπωνος εὐαέθλου γενεᾶς ὕπερ I. 6.3

ὁ γὰρ ἐξ οἴκου ποτὶ μῶμον ἔπαινος κίρναται *fr. 181.*

b of blood. ]ἐνέπισε κεκραμέν' ἐν αἵματι (ἐν del. Heringa: κεκραμένον Zuntz: κεκραμένα ἐν codd.) fr. 111. 1. met. συμβαλεῖν μὲν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἷμ' ἀπὸ Σπάρτας καὶ παῤ Ἰσμηνοῦ ῥοᾶν κεκραμένον ἐκ Μελανίπποιο μάτρωος i. e. blood blended by descent from the Spartan Peisandros and the Theban Melanippos N. 11.36

c pf. pass. met., be associated with ἀρετᾷ κεκραμένον καθαρᾷ (sc. πλοῦτον) P. 5.2 παῖδ' ἐρατὸν δ Ἀρχεστράτου αἴνησα ἰδέᾳ τε καλὸν ὥρᾳ τε κεκραμένον endowed with O. 10.104 νόσοι δ' οὔτε γῆρας οὐλόμενον κέκραται ἱερᾷ γενεᾷ affect P. 10.41